Şapkama Yapışan Anılar ve Meram Deresi

Bu kumaşı aldığımda neler vardı aklımda, şimdi ne oldu:) Kumaş, oğluma dikeceğim şapkalar için alındı bu yaz. Ha şimdi ha şimdi derken, kısmet olmadı. Aslına bakarsanız biraz da hayal kırıklığı girdi işin içine. Dikeceğim şapkanın hikayesi, 1,5 yaşındayken giydiğim ( hatırlamıyorum ama fotoğraflarım öyle söylüyor:)) mavi volanlı şirin şapkamın, oğlum tarafından kabul görmesi ve tam da 18 aylıkken onun da aynı şapkayı giymesiyle başladı. Gel zaman git zaman kumaşı aldım, çift taraflı kullanılabilir bir şapka hayali ile. Ve bir yaz günü, Meram Dere'nin kenarındaki kamelyalarda sohbet esnasındayken, aniden şapkasını çıkarıp rüzgara karşı savuruverdi minik kaşif. Yakalama çabalarım sırasında dereye uçma ve sırılsıklam olma olasılığı ağır basınca, fazlaca zorlamadım kendimi ve dere göletinde yunuslarla gezinti yapan çocuklar bile yakalayamadan o hızla derin sulara gömüldü gitti. Nasıl bir hayal kırıklığıydı anlatamam. O benim şapkamdı, tam 29,5 yıl öncesi benim giydiğim minik mavi şapka. Mavi deyince aklıma geldi, demek ki annemde de maviyi erkek giyer, pembeyi kız kaidesi yokmuş ki bana da ondan bulaşmış olmalı:)) 

Herneyse, buradan yetkililere sesleniyorum, sular çekildiğinde oradan bir şapka çıkacak. Kirli de olsa kabulümdür, haber verin ben alır paklarım onu. Anılarım düştü suya, var mı ötesi....:) "Eskiye rağbet olsaydı bit pazarına gün doğardı" demişler ama , katılmıyorum. Eskilere çok rağbet ediyorum, belirteyim. Eski olan herşeyi de seviyorum. Üzerine yapışan anılarıyla birlikte... Zaten o anılar değil mi onları sevilen yapan...

Herşeyin bir hikayesi olduğu gibi, kumaşın hikayesi de bu işte. Şimdi bu kumaş sanki bana şapkamdan geriye kalan bir miras gibi... Bir nevi emanetçi...

Gelelim, şapka kumaşının önlüğe dönüşme hikayesine. Bir arkadaşımın özel önlük istemesiyle başladı herşey. Çift yönlü bir önlük yaptım ve arasını elyaf ile destekledim. Bu gördüğünüz saksı, anı zamanda cep görevi görecek şekilde tasarlandı. Çiçekler de keçeden yapıldı. Pasajda da yerini aldı...

İşte size iki hikaye birden, şapka gitti önlük geldi. 

Ne yapalım, gidene üzülmek yerine, kalanla sevinmeli galiba...

Ama yine de... 

O şapkanın dönüp dolaşıp beni bulmasını ümit edeceğim sanıyorum tüm ömrüm boyunca...

Sevgiyle...