Çocukluk Mimi




Sevgili kardeşim bana şeker mi şeker bir mim göndermiş. Eski günlerimi hatırladım, andım, sevindim. Çocukluk bambaşka birşey. Buyrun işte ben ve çocukluğum:)

1. Sizi mimleyen kişinin linkini verin: Urfatutkunu

2. Çocukluğunuzda anne ve babanızla (ya da aile büyükleri) yaptığınız ve sizi siz yapan şeylere katkısı olan bir olay veya bir aktivite...ve hangi yönünüze katkısı oldu?

Her türlü meselede, kendimi bildim bileli annem ve babam hem kardeşimden hem denden fikir alırlardı. Bu öyle ufak tefek olaylar için değil, mesela birinde yeni yapılan bir evimi< vardı onun satılması ile ilgili babam fikrimizi sormuştu. Bir istişare kurulu gibiydik. O kuruldan ne sonuç çıkarsa demokratik bir çerçevede onu uygulardık hayatımızda… bu uygulama benim için çok çok önemli oldu ve aynını kendi çocuğumla olan ilişkimizde de mutlaka hayata geçirmeyi düşünüyorum..

3. Çocukken oynamayı en sevdiğiniz oyun ve oyun aparatı neydi?

yakartop, çelikçomak benim vazgeçilmez oyunlarımdandı
Bir de saatlerce bisiklet tepesinde gezer dururdum.

4. Çocukluğunuz veya ilk gençliğinizle ilgili keşke daha farklı olsaydı dediğiniz bir durum?

böyle bir keşke hatırlayamadım.

5. Sokakta oynar mıydınız? Neler oynardınız?

çocuk olur da sokakta oynamaz mı:)
Hiç içeri girmezdim ki ben.
Saklambaç, yakartop, çelik çomak ve hatta uzun eşekJ
Bir de ağaç tepelerinde gezmeyi ve çamurdan fırın yapmayı çok severdim.

6. Çocukluk veya ilk gençlikle ilgili iyi ki böyle olmuş dediğiniz bir olay?

çocukluğum iyi ki müstakil bir evde geçmiş.
Oyunun dibine vurdum resmen, şükür şunu da yapsaydım dediğim bir şey kalmadı çocukluğuma dair.

7. Varsa çocukluk dönemine ait bugünü etkileyen bir olay veya anı.

Dedemin her seferinde eğik atışla, havuz problemiyle veya trigonometri ile ilgili soruları ( bayramlarda bile )
Büyükbabamın elektrik bilgisini aktarmaları ve ezberlemeye çalıştığım tüm o uzun sureleri ezbere bilmesi ( ki bu beni her defasında yeniden ve yeniden şaşırtırdı )
Babannemin harika el becerileri, düzeni, tam bir Konya’lı olması
Anneannemin mütevaziliği, sakinliği, balkan izlerini hala taşıması…
Tüm bunlar ve daha nicesi ve nicesi..

ben de sevgili tiryaki ve egeninannesi arkadaşlarımı mimliyorum.

2 yorum:

  1. Ne güzel günlerdi gerçekten değil mi. Şimdiki çocuklara üzülüyorum bu açıdan. Bizim oynayabileceğimiz bir bahçeli evimin vardı şükür. Toprakla bile oynardık istediğimizde. Şimdiki çocuklar apartman kuşu. Mesela biz miminde yazdığın gibi topraktan fırın yani Konya adıyla harmanbiş yapardık. İçine patates de gömerdik. Şimdiki çocuklar büyüyüp de bunu duysalar "harmanbiş ne ki?" derler herhalde.
    Dediğin gibi Rahmetli dedem bayramda bile analitik geometri sorardı :) okuldan mezun olduk ama dede okulundan mezuniyet gelmedi hiç =) Hep anlatır hep sorardı.
    Büyükbabam da cidden hepsini bilirdi o surelerin. Küçükken camiye Kur'an Kursu'na gitmiştim ama okumayı hoca değil büyükbabamdan öğrendim :)
    Yazdıkça uzayacak, bitmez bu yâdlar. Allah hepsinden razı olsun. Gidenleri Cennet'e kalanları selamete koysun. Muhteşem bir çocukluk yaşadık onların vesilesiyle.

    YanıtlaSil
  2. Ahh ahh eski günler,keşke dönebilsek o günlere.

    YanıtlaSil