Ne kolay, ne çabuk, ne hızlı...
Hiç yorulmuyorsun sanki
Dur durak bilmiyorsun...
Vazifeni unutmuyorsun, ertelemiyor, üşenmiyorsun...
Hep çalışıyorsun, uyumuyorsun, beklemiyorsun...
Bizleri unutmuyorsun, biz seni unutsak da
32. hafta..
Saymaya başlayınca anlıyor insan senin ilerlediğini
Bazen saçına düşen aklardan, bazen gözünün altındaki kırışıklardan
Bazen, beklenenin geleceği zamanı geriye saymaktan.
Ama hep hesap yaparken anlıyoruz geçip gittiğini...
Zaman;
Hep güzellikleri getirerek git olmaz mı?
Hilalcim çok güzel anlatmışsın.Senin elinden öyle dolu dolu akıyorki hayat...Bunu paylaştığın ve bana da hayata dair bir şeyler kattığın için teşekkür ederim sana.Burada da olsa iyiki seninle karşılaştık.
YanıtlaSil