İnsani Yardıma Hayvani Müdahale

Bugün sizlerle güzel bir tarifi paylaşacakken, malesef sabahın erken saatinde aldığımız o kötü haber neticesinde bugün yazacaklarımı bir kenara attım, insani yardıma nasıl acımasızca müdahale edildiğini yazmak durumunda kaldım. Gazze'nin durumu belli, yemek yok, ilaç yok, hiçbir şey yok. Ama orada İNSAN var.. ÇOCUK var... YAŞLI var... KADIN var... 

Milleti, dini, ırkı, soyu, adı, rengi ne olursa olsun, bir canlıya zarar vermek, sadece insan demiyorum, canlıya zarar vermek kabul edilebilir birşey değil. Kaldı ki karşınızdaki masum bir sivil ise ve masum ve güzel bir amaca hizmet amacıyla yola çıkmışsa, nasıl olur da onun yolunu keser ve üzerrine ateş açarsınız? Hangi akla sığar bu? 

Böyle gerilimlerin var olmadığı, kardeşçe, insanca, barış içinde yaşayabileceğimiz bir dünya hayal ediyorum. Ütopik bir hayal değil bu, gerçekleşmesi muhtemel. Sadece gayret lazım. Kinden, nefretten arınmak lazım...

Aslında şu an ne diyeceğimi bile bilemiyorum. Dün uykusuzluğumdan, yorgunluğumdan yakındığımı düşünüp öyle utandım ki şu anda. Filistin'i düşündüm, insanları, aç kalanları, postallarla hırpalananları, yaşanamayan çocuklukları...

Üniversite yıllarımda izlediğim bir programda, bir Hıristiyan genç ( Filistin'de yaşayan bir Hıristiyan)  aynen şöyle diyordu: "Bizim oralarda, kolu bacağı askerler tarafından kırılmadan büyüyen çocuk çok azdır. Benim de şu ( kolunu göstererek ) kolum kırılmıştı bir asker tarafından..."

Çocukların güldüğü, oyuncaklarının taşlar olmadığı, insanca, barış içinde yaşanılası bir dünya.... Hayal değil... Zor değil...

O gemide hayatını kaybedenlere rahmet diliyorum. Dualarım Marmara gemisi'ndeki ve diğer gemilerdeki güzel yürekli insanlar için...

Geminin en küçük ( 1,5 yaşında ) yolcusu için buraya...
Gemide müslüman olan Peter için buraya...